Kwento Nila. Kwento Mo: Sapatos

Sa mga tagasubaybay. Ito ay mga kwentong ibinihagi at binigyan inspirasyon ng mga sumulat o nagkwento ng kanilang mga naging karanasan. Ang mga impormasyon na maaring tumukoy sa mga nagbahagi ay iniba, at ang kwento ay binigyan ng  interpretasyon at istilo ng manunulat. 



Para kay Mike--

Gusto ko ma-meet si Papa mo. Char! Salamat sa pagbahagi.


----------------------------------------------------------


Dear Mang Johnny,

Straight po talaga ako. Char.

Ang kasama ko sa bahay kung saan ako lumaki; si Lola at Lolo, Tita at Tito, at si Mama. Syempre, anak po ako ng Mama ko pero hindi ako nabuo ng immaculate conception. Basta ganun sya. Mula sa kaya ko maalala, bakla na ako; malamya, kasing landi ng mga tita ko kung tumawa, mahilig sa pekpek short, marunong maglinis na bahay, maglaba, magsaing, madaling utusan, magaling mag-Chinese garter, at mahilig sa face powder. Kahit kailan, sa bahay na pag-aari nila Lola at Lolo, hindi ko naramdaman na iba ako o mali maging bakla o maging tampulan ng tukso. Lumaki ako sa bahay na puno ng saya kahit may kaunting drama-rama paminsan-minsan. Minsan naiisip ko nga, baka sa bahay namin nanggagaling ang rainbow. 

Kahit bakla ko, pinalaki ako na kailangan pino kumilos kapag nasa labas. May respeto sa sarili at pati na din sa iba. In short, Dalagang Pilipina.

Masaya pala talaga ang high school kasi ito yung blossoming stage. Dyan yung magkaroon ka ng mga amiga. Makagala. Magkaroon ng crush. 

Nang 3rd year ko, nagkataon na nagkasama-sama kami ng amiga ko sa isang section. Apat kami at talaga naman ang saya-saya sa gulat namin ng first day. Habang nagtawanan at nag-iingay kami kasama iba namin mga kaklase ay pumasok ang isang lalake na naka-polo shirt tucked sa pantalon na maong..

Isang amiga ko ang hindi napigilan sabihin ng malakas ang iniisip ng karamihan sa amin

'Ang Gwapo!'

Nagtawanan kami at naging tampulan sya ng tukso ng klase.

'Mare. Laway mo. Sara mo naman bibig mo.'

Mas lalong nagtawanan pa ang buong klase.

'Class. Settle down. Take your seats.'

Sa gulat, kumaripas kami para makakuha ng upuan. 

Mr. Nelson: I am Mr. Nelson Dominguez. I will be your class adviser and PE teacher for this year...

Nagtaas ako ng kamay.

Mr. Nelson: Yes? Why are you raising your hand? What is your name?

Mike: Mike sir. Half Filipino. Half Filipina.

Katakot-takot na tawanan ang pumutok sa klase. Nag-bow pa ako sa kaliwa pati sa kanan.

Napangiti si Mr. Nelson. Nalaglag yata mga panty at brief namin. Ang gwapo, mala artistahin.

Mr. Nelson: Ayos ah. Mukhang masaya ang klase na ito.

Mike: Sir, gusto ka namin makilala pa. Please share something about you.  Nagsimula na ako.

Mr. Nelson: Well, looks like we have a class president in the making. 

Palakpakan na may hiyaw ang mga kaklase ko.

Mr. Nelson: Hush. Wag masyado maingay at baka katukin tayo ng kapit-bahay.

Nagtawanan kami. Palabiro din si sir.

Mr. Nelson: Everyone can call me Mr. Nelson. I like Basketball. And I'm married.

"BAAGGGG!!!"

Nagulat ang klase sa malakas na lagabog.

'Sorry sir. Nabagsak ko gamit ko. Bigat bag at mga libro.'

Binatukan sya ng katabi nya.

'Sira ulo ka!'

'Ikaw ba naman, sabihin ba naman agad na 'married' sya'

Mr: Nelson: You do know I can hear you talking about me?

'Jusko. Gwapo na. Inglesero pa. Duduguin talaga ako...'

Nagtawanan na lang ng nagtawanan sa klase at patuloy kami nagpakilala sa isa't-isa.

Pero ang gwapo naman talaga ni Mr. Nelson. Tisoy. Mapuputi at pantay ang ngipin. Matangkad pa at maganda ang pangangatawan. Kapag klase namin ng PE ay naka dri-fit shirt sya. Bakat utong nya sa malaking dibdib at ang lalaki ng muscles sa balikat at biceps.  Ang pambaba nya naman ay jogging pants. Minsan, napapatingin ako sa bakat sa harap nya. Very athletic ang build at porma ni sir. Sya ang ultimate crush ng bayan sa school. Para sa klase namin, mas lalo kami naging competitive dahil sa drive nya. Inspiration ba.

Very supportive si Mr. Nelson. Nagkatotoo din ang sabi nya. Laging ako ang president class. Proud ako sa mga nagagawa at representation ko para sa class namin. At syempre, si Mr. Nelson. Support din pati pag-extend sa oras sa amin, binabantayan kami kapag may inter-class games at competition.

Minsan inabot kamig ng 6:30 PM sa school dahil sa preparation sa competition. Late na iyon para sa amin. Para sa amin na walang sundo, nag-offer si Mr. Nelson na ihatid kami lalo na at on the way naman. Ako ang nahuling pasahero. Ang saya-saya! Pakiramdam ko personal driver ko si Mr. Nelson na pwede ko utusan ng kung anu-ano. Kinilig ako.

Mr. Nelson: Ah. Mike. Oks lang ba may sumabay pa sa atin on the way?

Medyo nalungkot ako. Akala ko, masosolo ko na si sir.

Mike: Syempre naman sir. Sasakyan mo ito e.

Tahimik at medyo nasa gitna kami ng traffic.

Mr. Nelson: May girlfriend ka na Mike?

Mike: Sir... ano ba...

Mr. Nelson. Hahaha. Pinapatawa lang kita. Tahimik mo kasi. Hindi ako sanay.

Mike: Sir.

Mr. Nelson: Ano yun?

Mike: Ah... e. Sir.

Mr. Nelson: Bakit?

Mike: Sir. Ang galing mo at ang bait mo sa amin sir.

Mr. Nelson: Lahat naman ng teacher. Ikaw naman.

Mike: Ang gwapo mo pa sir.

Napatingin si Mr. Nelson sa akin, at ngumiti. 

Mr. Nelson: Salamat.

Mike: Sir. Alam mo naman, madami may crush sa iyo hindi ba?

Ang lakas ng tawa ni Mr. Nelson.

Mike: Hahaha. Talaga? Wala ako alam. Parang wala naman. 

Mike: Oo sir.

Mr. Nelson: Tsismis. Asan ba mga yan? 

Mike: Ako sir. Super crush... kita...

Hindi ko alam kung saan galing yung lakas ng loob ko na iyon. Siguro dahil naisip ko na wala nang ibang pagkakataon na masabi ko iyon kay Mr. Nelson.

Mr. Nelson: Ayos lang yan. Ganyan din ako dati. Bata ka pa. Aral muna. Madami pa dadaan sa iyo. 

Drive lang si Mr. Nelson ng direcho. Napatingin lang ako sa kalsada sa gilid ng sasakyan.

Mr. Nelson: Pasensya ka na Mike. Ang totoo, ikaw ang pinaka-unang estudyante ko na nagsabi sa akin nyan ng harapan. I admire your courage. I mean well sa sinabi ko. Bata ka pa. You have many potentials. Yung time at tao para sa iyo, darating. Sa ngayon, kaya ko lang na suportahan ka. I hope I inspire you to be better.

Mike: Oo sir. Oo naman. Sorry din sir ha. Siguro gusto ko lang din sabihin. 

Nginitian ako ni Mr. Nelson.

Mr. Nelson: Dito na. Sandali lang ha.

Tinabi nya ang sasakyan at nag-antay lang kami ilan sandali.

Isang malaking lalake ang sumakay sa passenger's seat sa harap. Tingin ko, mas malaki pa ng konti kay Mr. Nelson, at may bigote ito.

'Hello'

Ang kaway at sabi nya sa akin.

Mr. Nelson: Mike, si Mike estudyante ko. 

Nag-offer si Mr. Mike ng handshake. Ang kinis at lamig ng kamay nya. 

Mr.  Mike: Please to meet you Mike. Pareho pa tayo pangalan.

Mike: Oo nga sir.

Mr. Nelson. Mike, this is Mike.

Hinalikan bigla ni Mr. Nelson sa labi si Mr. Mike. Nagulat si Mr. Mike.

Mr. Mike: Woah. Not in front of your student.

Mr. Nelson: He's okay. I trust this student of mine.

Gulat na gulat ako. Tumingin sa akin si Mr. Nelson ulit.

Mr. Nelson. Mike is my better-half.

Napakamot sa ulo si Mr. Mike.

Mr. Mike: Sorry about that, kid. This is the first time he did that. 

Mike: Sir. Sorry. Sabi mo married ka na?

Mr. Nelson: I am.

Mr. Mike: We're legally married. Outside the Philippines.

Napuno ng galak ang puso ko habang pareho sila nakatingin sa akin sa backseat. Kahit kailan hindi sumagi sa isip ko na si Mr. Nelson ay may asawa na lalaki. May ganun pala. Iba-iba pala ang expresssion ng pagkatao. At makita ang tulad nila na magkasama, pwede pala maging masaya.

Nagkwentuhan sila Mr. Nelson at Mr. Mike sa nangyari sa kanila today. Nadinig ko kung gaano ka-proud si sir sa amin. Si Mr. Mike naman, masaya sya sa mga kwento ni Mr. Nelson. Tinatanong nya ako paminsan-minsan kung totoo ba talaga yung ginagawa ni sir sa school. Nakakatuwa silang dalawa panoorin.

Dumating na kami sa tapat ng bahay.

Mike: Mr. Nelson, thank you sir sa tiwala mo sa akin.

Mr. Nelson: Sorry for disappointing you.

Mahinahon na sagot ni sir.

Mike: Actually sir, mas lalo ako na-inspire. Mr. Mike! Sana po makita ko kayo ulit.

Mr. Mike: Sweet! Ingat lagi Mike at aral mabuti.

Ang saya nilang dalawa. Ang saya nila tingnan.

Ang saya sa school sa pamamalakad ni Mr. Nelson. Walang nag-iba sa amin ni sir, mas lalo pa ako naging komportable sa kanya na lumapit kapag may kailangan at mas lalo ko pinagbuti ang mga ginagawa ko para sa sarili ko at sa class namin. At crush na crush pa din namin si Mr. Nelson. Kagigil sya panoorin mag-basketball!

Isang araw pag-uwi ko sa bahay galing eskwela, nadatnan ko na may bisita sa salas na kaharap si Lola. Dumirecho ako at nagmano kay Lola.

Lola: Apo. Palit ka na muna damit.

Mike: Si Mama?

Lola: Dun sa kusina. Nag-aayos ng para sa bisita natin.

Lalake: Siya na ho ba si Mike?

Tumayo ang lalake. Nagulat ako dahil ang laki nya! Halos hanggand dibdib nya lang ako. Bilugan ang lalake; malaki ang pangangatawan, medyo malaki ang tiyan, bakat ang dibdib sa polo nya, malalaki ang mga braso at balikat, maayos ang buhok, at nakasalamin. Ang laking tatay nito, naisip ko. Pero ang gwapo ha kahit tatay na. Ang gwapo kahit malaki. Medyo naalala ko si Mr. Mike dahil may bakas ng balbas at bigote din ang bisita. Pero mas malaki pa ito kay Mr. Mike. Napatingin ako sa bewang nya dahil nakapaloob ang polo nito. Simpleng sinturo lang na brown pero ang ganda ng sukat ng pantalon nya sa kanya. Hindi sya maluwag at sapat ang laki para makita ang bakat ng mga hita nya. Naka-medyas lang sya. Sa kanya siguro yung malaking sapatos sa pinto na nakita ko. Ang laki ng paa nya kung yun ang sapatos nya. Tatay na tatay ang dating nya pero ang gwapo. Sanay ako sa mga Tito ko na kayumanggi ang balat at laging naka t-shirt lang. Dalang-dala nya ang sarili nya. Ang macho ng dating nya pero yung hindi mayabang. Habang tumatagal ay gumagwapo sya sa paningin ko. 

Bert: Bert nga pala Mike.

Iniabot nya ang kamay nya sa akin. Kinamayan ko sya. Ang lapad at ang init ng mga kamay nya. Ang lambot din. Pirmi ang kanyang pagkamay sa akin habang nakatitig.

Dumating na si Mama galing kusina. Kumalas ako sa pagkamay kay Bert para halikan si Mama sa pisngi. Nagkwento agad ako sa ginawa namin sa school at excited ako para sa award na natanggap namin. Tuwang-tuwa din si Mama na madinig mga kwento. 

Mama: Sige, anak. Kwento mo sa akin mamaya kung ano ginawa nyo. Palit ka na muna damit. 

Mike: Sige po.

Tumungo na ako sa kwarto. Lumingon ako patalikod para silipin ang bisita habang patuloy na naglalakad. Nakatayo lang sya at sinusundan ako ng tingin. Kumabog ang dibdib ko.  

Nag-aral na muna ako sa kwarto. Naisip ko pa din ang bisita nila Lola. Ang gwapo at ang lakas ng dating kahit tatay na. Ang sarap tingnan kanina ng mga hita nya sa pantalon, mas lalo na ang sukat nito paitaas. Saktong-sakto sa bewang at harap nya. Nababasa ako kay Bert. Ang sarap nya. Ano kaya pakiramdam hawakan yung mga tubo ng balbas nya? Ang sarap nya siguro umakbay. At yung paa nya kanina na nakamedyas, ang lalaki. Ang linis at ang bango nya tingnan. Ang sarap siguro himasin ng tiyan nya. Siguro kung may anak yun na bakla, ewan ko na lang kung hindi sila mag-incest. Ahahahay!

Para ako sinisilaban. Alam ko yung magkaroon ng crush at yung magkaroon ng pinagnanasaan. Pero si Bert, crush ko sya at gusto ko sya maranasan. Kinikilig ako na parang lalabasan kay Bert. Hindi ako makapag concentrate sa pag-aral!

Lumabas ako para tumungo ng kwarto. Wala na si Bert.

Nang sumunod na araw pag-uwi, nakita ko pa lang ang pamilyar na sapatos sa pinto ay na-excite na ako. Nasa salas si Bert at kausap nila Lolo at Lola. Nagmano ako. 

Tumayo ulit si Bert at kinamayan ako.

Bert: Kamusta Mike?

Mike: Mabuti naman po.

Ang bango ni Bert.

Sumunod pa ang mga araw at bisita pa din nila Lolo at Lola si Bert. Halos naging pamilyar na mukha na si Bert sa bahay. Nakakatuwa sya makita dahil sa maayos nya na pananamit at magaan na loob ko sa kanya, bukod pa siguro sa panay ang pantasya ko sa kanya.

Isang bisita ni Bert, sya at si Mama ang magkasama sa salas. Humalik ako kay Mama.

Bert: Mike.

Kumamay ulit sya sa akin.

Bert: Mike, may dala ako para sa iyo. Sana magustuhan mo.

May pasalubong na isang box ng donut si Bert para sa akin.

Pumusok na ako sa kwarto at kinain ang pasalubong ni Bert habang nag-aaral. Ang sarap ng pasalubong nya, parang sya. Dinilaan ko ang ibabaw ng donut habang imagine ko na sya ang dinidilaan ko. 

Ang gwapo ni Bert, at parang ang sarap nya yumakap gamit malalaki nya braso at malapad na katawan. 

Kakain na ng hapunan. Pagpunta ko sa lamesa ay kasamang nakaupo si Bert nila Lola.

Mike: Nandito ka pa pala, Bert.

Natawa ang mga Tita ko.

Tita 1: Huy! Bisita yan.

Tita 2: Mana ka sa pinagmanahan mo.

Nakita ko na medyo namula si Bert.

Bert: Ah. Sige. Salamat ho, mauna na siguro muna ako.

Mike: Hindi ka sasama sa amin kumain? Late na. Baka mangayayat ka.

Mama: Michael Robert! 

Mike: Binibiro ko lang si Bert, Mama. 

Tawanan ulit.

Mike: Kain Bert. Wag mo lang ako ubusan ha.

Napangiti lang si Bert at sila Lola.

Matapos kumain ay bumalik sila Mama sa salas. Ilan minuto pa ay nagpaalam na si Bert umalis. Kumaway lang sya sa akin at nakatingin habang papalabas ng pinto.

Naiwan kami nila Mama at Lolo sa salas.

Mike: Mama, bakit laging nandito yan si Bert?

Mama: Ayaw mo ba?

Mike: Hindi naman. Mukhang mabait naman sya. Nanliligaw ba sya sa iyo?

Mama: E kung nanliligaw?

Mike: Ayoko sa kanya.

Mama: Ayaw mo?

Mike: Oo Mama. Mukhang malakas kumain e. 

Natawa si Lolo. Pero seryoso lang na nakatingin si Mama sa akin.

Mama: Mike, anak. 

Mike: Seryoso ba yun? Nanliligaw sya sa iyo? E sige... basta masaya ka Mama. 

Mama: Hindi sya nanliligaw.

Mike: E ano? Nangungutang? Mukha naman maykaya sya e. Ganda pa nga ng sasakyan e.

Mama: Nakikipagbalikan si Bert.

Nagtaka ako.

Mike: Nakikipagbalikan? Bakit? Ex mo sya?

Mama: Pwede mo na sabihin na ganun.

Mike: Mama naman. Ex na nga, babalikan mo pa. Hindi ka pa nadala.

Pasungit at paasar ko na sagot kay Mama. Medyo napangiti si Mama.

Mama: Ikaw talaga. Kaya masaya ako kahit tayo lang e.

Mike: Dyan sila Lolo at Lola. Sila Tito at Tita. Dami kaya natin.

Mama: Mike. Si Bert ang Papa mo.

Napatigil ako. Tiningnan ko si Mama. Nag-aabang ng joke time. Pero nakatingin lang sya sa mga mata ko.

Mike: Mama... 

Iniwan ko sila Mama sa salas at mabilis na dumiretos sa kwarto ko.

Kinabukasan, alam ko na bisita ulit namin si Bert dahil sa sapatos nya. Kasama nya sa salas si Mama. Humalik ako kay Mama at tumalikod na sa kanila.

Bert: Mike.

Hindi ko sya pinansin.

Bert: Mike, I'm sorry.

Napatigil ako.

Bert: Mike, I'm really sorry sa pagkukulang ko.

Hinarap ko si Bert.

Mike: Oks lang. Hindi ko naman napasin na wala ka e.

Mama: Mike...

Dumiretso na ako sa kwarto ko.

Pagdating ko ng kwarto ko, litong-lito ako sa nararamdaman ko. Kahit kailan hindi ko hinanap o tinanong man lang kung sino ang tatay ko. Masaya ako sa pamilya namin. Pero bakit parang kailangan ko si Bert? 

Halong galit at excitement at lungkot at saya ang nararamdaman ko. Pero ayoko tanggapin. Si Bert ba na tatay ang kailangan ko o isang pagkatao na tulad ni Bert o dahil iba ang gusto ko sa kanya?

Lumipas pa ang mga araw. Lagi pa din nagpupunta si Bert sa bahay. Tuwing nagbibigay galang ako sa pamilya namin ay tumatayo sya at tinatawag lang ako.

Bert: Mike.

Hindi ko sya pinapansin.

Kinuwento ko kay Mr. Nelson ang nangyayari sa bahay namin, pati na din ang nararamdaman ko para kay Bert.

Mr. Nelson: Mike, hindi madali yan. Hindi naman isang pitik lang maayos na ang lahat. I think, dapat maging honest ka muna sa nararamdaman mo. Gusto mo ba sya?

Mike: O-oo sir.

Mr. Nelson: Bakit mo sya gusto?

Mike: Yun nga sir e... siguro yung idea na ang sarap nya siguro kasama.

Mr. Nelson: Galit ka ba dahil iniwan nya kayo ni Mama mo?

Mike: Siguro. 

Mr. Nelson: Pero sabi mo, sanay ka naman na wala sya. Tama?

Mike: Oo sir.

Mr. Nelson: So, bakit ka galit sa kanya?

Mike: Hindi ko alam sir... Nalilito ako.

Mr. Nelson: Baka hindi ka sa kanya galit. Galit ka sa sarili mo dahil may nararamdaman ka sa kanya. At kung ano man ang gusto mo para sa kanya, alam mo na hindi dapat. At yung gusto mo, hindi nya maibibigay. Natatakot ka masaktan. Natatakot ka hindi dahil may gusto ka, pero may kailangan ka.

Mike: Sir...

Mr. Nelson: Pwede din naman na natatakot ka dahil kung ano man yung kaya nya ibigay, ma-realize mo sooner na kailangan mo pala yun. Natatakot ka na baka mawala lang ulit yun.

Umiyak ako kay Mr. Nelson.

Mr. Nelson: I think Mike, natatakot ka magmahal. Kung ano man yan pagmamahal na yan o kung sino man, gusto mo maramdaman na may kasama ka. Tingin ko, yung idea na Father image ang nagpapagulo sa iyo. You want security at comfort na alam mo na Father image lang ang makakapagbigay. Gusto mo na suyuin ka nya. Gusto mo maramdaman na kailangan ka nya. Gusto mo na ikaw ang piliin. 

Mike: Hindi nya nga alam na bakla ako...

Mr. Nelson: At natatakot ka sa unang pagkakataon maging bakla dahil baka hindi ka nya matanggap...

Hinatid ako ni Mr. Nelson sa bahay ng araw na iyon. 

Nang makita ko pa lang ang sapatos ni Bert ay lumulundag na ang puso ko. Umaasa ako na lagi ko makikita ang sapatos na iyon dahil alam ko na nandun sya. 

Nagulat si Mama na kasunod ko si Mr. Nelson pumasok ng bahay.

Mama: Mr. Dominguez!

Mabilis na lumapit sa amin si Mama. 

Mr. Nelson: Mrs. Callente. Magandang hapon po. I just wanted to accompany Mike home.

Niyakap ako ni Mama ng mahigpit. Naiyak ako.

Mama: Anak... I'm sorry. I'm very sorry.

Mr. Nelson: He'll be okay Mrs. Callente. He's a strong person. He just needs a break.

Hinarap ni Mama si Mr. Nelson habang yakap pa din ako ng isang kamay nya.

Mama: Mr. Dominguez. Sorry for all the trouble and thank you for accompanying Mike.

Mula sa likod ni Mama ay namataan ko si Bert.

Bert: Mr. Dominguez. I'm Bert. Thank you. Pasensya ka na for the trouble I made. This is all my fault.

Tinaas ko yung ulo ko at hinarap si Bert.

Mike: Yung kasalanan mo lang, ang tagal mo bumalik.

At niyakap ko si Bert.

Niyakap nya ako pabalik ng ubod ng higpit habang hinahalikan nya ako ulo.

Bert: I'm so sorry anak for missing all those years. I'm very, very sorry. 

Ngayon ko lang naramdaman ang isang yakap na puno ng init at seguridad. Ngayon ko lang naramdaman ang yakap ni Papa.

Bert: And I love you very, very much. Everyday since I learned about you. Whoever you want to be, I will always be here para sa iyo. I love you very much, anak.